Waar gaan we voor; de korte, of de lange termijn? Kopen we een trui bij de H&M die NU in is? Of gaat er toch liever een maandsalaris naar een cashmere trui van Repeat, onder het motto ‘levenslange investering’? Willen we een huis buiten de stad waar we minstens 10 jaar kunnen wonen of toch liever een klein kamertje in hartje Amsterdam voor de laatste kindervrije jaren? Willen we winst maken door intra-day trading activiteiten, of beleggen we als trouwe honden onze centen in Shell en Philips, ongeacht kortstondige koersveranderingen?
Al deze vragen gaan door mijn hoofd terwijl ik de afweging probeer te maken tussen een leuke zorgeloze baan voor de komende twee jaar, of voor een weloverwogen leer traject met bijbehorend carrière pad. Het is een moeilijke keuze, en oh wat ben ik een product van mijn tijd! Generatie ‘Me, Myself & I’ is namelijk van mening dat het vooral LEUK moet blijven. Het is leven is te kort om weg te kwijnen in de grijze massa. Op ons sterfbed willen we zeggen ‘I did it my way’ en niet ‘ik wou dat ik het allemaal anders had kunnen doen.’ Vijftig jaar geleden zag de wereld er heel anders uit. Slecht huwelijk? Jammer, scheiden was niet comme il faut. Saaie baan? Suck it up, er moet toch zeker brood op de plank komen? Deze generatie heeft genoeg te zeggen over types zoals ik. We zijn verwend, oppervlakkig en kortzichtig. We hebben geen doorzettingsvermogen, en nergens meer respect voor. Waarschijnlijk stuk voor stuk terechte punten. Toch wil ik in mijn huidige ‘state of mind’ vertellen dat het niet altijd meevalt. We hebben vrijheid, we hebben mogelijkheden, we maken onze eigen keuzes. Maar wat we ook doen, we moeten boven alles EXCELLEREN. Je baan moet leuk en dynamisch zijn, anders ga je weg. Je relatie moet goed en passievol zijn, anders kap je ermee. Je kleren moeten van dit seizoen zijn, anders koop je nieuwe. Heb je het lef niet om deze stappen te zetten, dan wordt dat als snel gezien als falen. En anno nu wordt falen niet meer zo makkelijk geaccepteerd als vroeger. Alleen als het wordt gevolgd door het maken van een nieuwe – en betere - keuze. Waarom blijf je op die saaie vertrouwende werkplek en in die uitgebluste relatie zitten? Nee joh, ben jij gek? Je kan toch gewoon lekker stoppen en opnieuw beginnen? Doen we allemaal hoor! Het begrip ‘langdurigheid’ begint zo langzamerhand uit ons woordenboek te verdwijnen. We willen alles, en liever gister dan vandaag. Geduld hebben en tijd uitzitten is een sport die, net als Curling, door de meerderheid van mijn generatie niet begrepen wordt. Daar staat onze spanningsboog te strak voor. Het gevolg is dat we continu van koers veranderen, en het doel uit oog verliezen dat we eigenlijk willen bereiken.
Mijn moeder beticht me van rusteloosheid, en ik denk dat ik zojuist heb verklaard waar dat wellicht vandaan komt.
