Bitterzoete Voornemens

Het is bijna kerst. Een tijd van gezelligheid, kado’s en een overvloed aan spijzen die bij het Voedingscentrum op de zwarte lijst staan. Daarom is het ook heel goed dat het een paar dagen later Oud & Nieuw is. In de tussentijd heeft iedereen de kans om zijn/haar goede voornemens voor het nieuwe jaar te bedenken en deze voor zichzelf op een rijtje te zetten. We hebben natuurlijk de klassiekers, waarbij mensen zichzelf beloven dit jaar écht overmatig drankgebruik/peuken & andere psychotropische substanties achter wegen te laten. Hetzelfde geldt voor méér sporten, gezonder eten en afvallen. We gaan allemaal slank, gezond en fit worden. Mooi van binnen, én van buiten! Wat zou de wereld er raar uitzien als iedereen zich hier daadwerkelijk aan zou houden… Phillip Morris zou failliet gaan. Nationale staatsschulden zouden verder op lopen door het gemis van de enorme accijnzen op drank & sigaretten. Weight Watchers zou het machtigste bedrijf ter wereld worden. We zouden allemaal elke dag als een stelletje zombies naast elkaar op de cross trainer staan, met slechts het monotone gezoem van fitness apparaten op de achtergrond. Wendy van Dijk zou haar baan verliezen bij ‘Obese’. Wat zeg ik, heel RTL 4 zou haar strategie moeten veranderen door een vermindering in het aantal Losers, Stumpers en Sukkels. Schadefreude zorgt immers voor de beste programma’s! De barkeepers van de kleine Cool Down zouden een nieuwe baan moeten zoeken door een dramatische dip in klandizie. Best pittig om op je 40é jezelf in de spiegel aan te kijken en te beseffen dat je 20 jaar te lang in je studentenbaan bent blijven hangen. We slapen veel, fietsen naar werk en tellen braaf onze calorieën. Het zou steeds rustiger worden in ziekenhuizen. Hart- en vaatziekten zouden schrikbarend teruglopen, omdat we niet langer kans hebben op een dichtslippende aorta. Minder mensen zouden ziek worden, minder mensen dood (tenzij op 98e jarige leeftijd door ouderdom), en de ziekenhuizen zouden leeglopen. Zorgverzekeraars zouden failliet gaan, want waar betalen we die premies nog voor? Pensioenfondsen zouden nog meer onder druk komen te staan omdat we allemaal langer met onze vingers in de pensioenpot zitten. Maar ach, waar hebben we het geld nog voor nodig? Eten verbouwen we zelf, water is bijna gratis en hardlopen toch ook? We zijn volkomen ZEN en hebben geen behoefte meer aan kilo’s chocola, drank, overvolle shop-tassen en andere ‘barbaarse geneugten.’

Goh. Dat klinkt toch behoorlijk deprimerend..? Dit kunnen we niet laten gebeuren. Ik MOET een goed voorbeeld geven en onze samenleving - onze cultuur - redden! Geef mij vanmiddag als lunch maar een heerlijk rood biefstukje met een lekker glas Barolo erbij. Dan zal ik daarna de Nederlandse economie een kleine oppepper geven door nog wat winkels leeg te trekken. Pfff, dat was op het nippertje… ging bijna mis!

De verborgen logica

Vanmorgen hoorde ik op het RTL 4 journaal een leuk feitje: ‘Mobiele bendes uit oost Europa trekken massaal richting het westen’. Waarom? De pakkans is hier kennelijk kleiner en de straffen zijn minder. Uit gesprekken met ex-gedetineerden uit midden- en oost Europa blijkt zelfs dat men graag gepakt wil worden om eens lekker in onze luxe cellen ‘uit te rusten, hun gezondheid te verbeteren of af te kicken’.
Handjes in de lucht voor degenen wier nekharen hier óók van overeind gaan staan! Persoonlijk ben ik pro strengere straffen en contra eindeloze waarschuwingen of zwakke ingrepen. In de donkere tijden waar wij ons de dag van vandaag in begeven, ga je je toch bepaalde dingen afvragen. Hoe kan het dat we dit laten gebeuren? Hoe kan het dat bij ons de pakkans kleiner is en de straffen lager? Hoe kan het dat onze gevangenissen door de Onderwereld gezien worden als vijfsterren resorts? Afgelopen maandag stond een dergelijke analyse in het FD van Linda Woudstra; ‘Wat zijn we toch een schijnheilig land’. Chapeau mevrouw Woudstra voor dit loei-scherpe artikel, u bent mijn heldin! Ook Linda Woudstra vraagt zich af hoe het kan dat mevrouw van Bijsterveldt (Correctie mevrouw van Bijsterveldt) ouders de les probeert te lezen terwijl ons rechtssysteem er niet eens in kan slagen om pedofielenvereniging Martijn te verbieden of in onze Grondwet opgenomen kan worden dat het penetreren van minderjarigen strafbaar is. Dit zijn stuk voor stuk feiten waarbij ik me afvraag hoe het kan dat dergelijke gebeurtenissen in Nederland voorkomen? Zo vooruitstrevend en verdraagzaam als we op sommige vlakken zijn, zo ongeorganiseerd en laf zijn we op andere. Criminaliteit dient op harde manier bestreden te worden. Of het nou gaat om een tasjesdief of een pedofiele kinderverkrachter. De eerste gaat de bak in en moet daarnaast minstens een jaar lang (per tasje!) taakstraffen doen en het tweede geval hoeft wat mij betreft überhaupt het daglicht niet meer te zien. Opsluiten die handel. Pedofilie is een absolute ziekte die mijns inziens niet te genezen is. In plaats van luxe gevangeniscellen en soft geleuter in TBS klinieken kunnen we die belastingcenten beter gebruiken voor goede en vooral veilige kinderopvang. Het gespuis der aarde krijgt van de belastingbetaler een dak boven hun hoofd en kunnen na een paar jaar rustig ‘rehabiliteren’ terwijl wij geconfronteerd worden met dalende kinderbijslag, stijgende scholingskosten en stijgende premies (welke dan ook). Nou vraag ik jullie; waar oh waar zit hier de verborgen logica?

Ps: Ja dit is een plaatje van ‘Find Wally’, oftewel La Logique…

Wat schuift het?

Volgens minister Kamp van Sociale Zaken en Werkgelegenheid moeten uitkeringsgerechtigde werkzoekenden alles uit de kast halen om maandelijkse steun van de overheid te behouden. Verschillende barrières dienen hiervoor overwonnen te worden. Spreek je de Nederlandse taal niet goed, dan neem je extra lessen. Kamp je met een verslaving, dan vraag je advies aan je huisarts, een AA meeting of meld je jezelf bij de dichtstbijzijnde ‘rehab facility’. In tijden van crisis heeft niemand recht op een Free Lunch. Dit standpunt leidt tot nogal wat discussies in de Tweede Kamer. Hoe zit het bijvoorbeeld met de Single Moms die misschien al jaren in een stad wonen, daar een sociaal vangnet hebben, opa en oma om de hoek om op de kids te passen etc. Moeten zij ook hun boedeltje oppakken en dáár gaan waar de werkgelegenheid is? Zelfs als ‘vrij rechtsdenkend persoon’ kan ik me voorstellen dat dit in nogal wat commotie kan resulteren. Daarnaast is het ook nog eens zo dat, mede dankzij de crisis, er weinig vaste contracten gegeven worden. Zo kan het dus gebeuren dat iemand voor een tijdelijk contract 200 km verderop moet gaan wonen, met het risico dat het niet verlengd wordt. Dan maar weer op naar de volgende stad? Geen top scenario. Aan de andere kant is de arbeidsmobiliteit in Nederland te laag. De Vrije Markt Theorie zou prediken dat men daar gaat werken (en wonen) waar de meeste banen zijn. En als Oost Europeanen naar Nederland verhuizen om hier betaald te kunnen werken, waarom zou de werkzoekende Nederlander dan in een uithoek mogen blijven wonen, waar geen werkgelegenheid is, MET uitkering? Ook dit is geen ideale situatie. Kortom; ergens moet een lijn getrokken worden, maar de vraag is waar? We zouden bijvoorbeeld verplicht kunnen stellen dat er in een radius van 70-100 km werk gezocht dient te worden. Dan is het aan de werkzoekende of hij/zij deze afstand wil overbruggen door te forenzen of door te verhuizen. Daarnaast kunnen we stellen dat gezinnen met jonge kinderen pas verplicht worden te verhuizen als er op desbetreffende plek ook de nodige scholing- en kinderopvang mogelijkheden zijn. In de regel ben ik absoluut tegen uitkeringsdorpen, en ik ben te allen tijde voor een situatie waar ook een uitkering ‘verdiend’ moet worden, door op verschillende manieren aan te tonen dat er hard naar een nieuwe baan gezocht wordt. Overigens is het zo dat de reis- en verhuisplicht al wel in de WW staat, maar nauwelijks wordt toegepast. De Bijstandswet heeft deze verplichting nog niet. Beiden situaties staan momenteel ter discussie. Persoonlijk vind ik het van de zotte dat de Cultuur Sector wordt uitgewrongen als een natte vaatdoek, en bovenstaand dilemma nu pas openlijk ter discussie staat.

Cerveza Norte's Photoblocker

Ben jij het ook zo zat om na een avond stevig doordrinken wakker te worden met genante foto’s op facebook? Ik ken menig persoon – bij tijd en wijle ikzelf – die met dit probleem kampt. ‘Tot het gaatje gaan’ is een topsport met negative side-effects. Niet alleen lig je de volgende ochtend in een door brakheid veroorzaakte stuiptrekking, het schaadt ook je sociale leven. Dronken, verlepte en zelfs promiscieuze foto’s op internet van jouw feestavond; daar zit niemand op te wachten.

Het Zuid Amerikaanse biermerk ‘Cerveza Norte’ heeft hier een fantastische oplossing voor gevonden: The Photoblocker. Klik op de link en lees verder…

Nieuwe Afspraken

Ik kijk door het raam naar buiten. Het regent, en niet zo’n beetje ook. F*ck it, dan maar met het Openbaar Vervoer naar kantoor, laat ben ik toch al. Jammer genoeg woon ik op een strategisch onhandige plaats in Amsterdam. Hoewel de afstand huis – werk slechts een kilometertje of 4 bedraagt, mag ik gedurende een tijdsomvang van bijna 40 minuten zowel de tram als de metro nemen. Dit zou men het best kunnen omschrijven als ‘de laatste druppel’ in mijn spreekwoordelijke emmer. Deze emmer is namelijk al gevuld met een hekel hebben aan heel vroeg opstaan, chronische vermoeidheid, en eigenlijk alle andere symptomen van de winterblues. Het laatste waar je dan behoefte aan hebt is de Gemiddelde Chagrijnige Hollandse Karel, die vooral erg veel haast heeft.

Vanmorgen ben ik maar liefst 4 keer – tram/metro, instappen/uitstappen – door een horde van 20 man tegen natte ramen en andere bezwete ochtendlichamen aangedrukt. Met alle gevolgen van dien. Niet alleen is mijn tas op de grond gevallen (midden in een plas), ik ben ook nog een paar meter meegesleurd door een Kaaskoppige Minkukel die zijn dichtgeklapte paraplu over zijn schouder sloeg en niet doorhad dat het handvat zich in mijn kraag haakte. Er sprong acuut een knoop van mijn jas. Thanks, that’s just great. En dit gaat alleen maar over het in- en uitstappen. Wat dacht je van de 20 minuten dat je als sardientje in blik staat opgekropt tussen de andere loonslaven? Je begint je af te vragen of jij de enige bent die is opgevoed met kwesties als douchen en je tanden poetsen. En goh, laten we het nog gekker maken; misschien wat deo? Meine Gutte wat een lichaamsgeuren komen er ‘s ochtends vrij in tram 1 richting Osdorp de Aker! Dit alles is voor iedereen met een gezond verstand al een tikkeltje te veel, maar mijn limiet wordt helemaal overschreden als er tijdens dit hele proces nog een Blonde Huttefrut KEIHARD in haar iphone loopt te blèren: ‘Neeeeee, dat LUL je, neeeee wat geestig! VERTEL’. Ja inderdaad, laat die vriendin van je het verhaal maar vertellen, dan kan jij even dat snaveltje dichthouden.

Dus bij deze een oproep aan heel Amsterdam! Zullen we afspreken dat we tijdens de ochtendspits a) elkaar rustig voor laten gaan b) elkaars spullen niet zullen molesteren c) ons stemgeluid wat matigen en d) allemaal voldoende deo op doen? En als je dan echt geen tijd hebt gehad om je tanden te poetsen, ga dan niet 5 centimeter van mijn gezicht uithijgen van het sprintje dat je net moest afleggen.

Thanks.

Ahh the Holiday Season!

Het is weer December. Tussen de lunchpauzes en vergaderingen door rennen mijn collega’s naar buiten om kado’s te halen. Menig manager die zegt een interne memo te schrijven, is heimelijk bezig met een Sinterklaas gedicht. Nu gaan alle gesprekken bij de koffieautomaat nog over Zwarte Pieten, over 2 weken gaan ze over de Kerstdagen en wie wat met Oud & Nieuw gaat doen. December is een maand van gezelligheid, familie, warmte & sfeer. Maar nog meer is December de maand van historisch lage niveaus van… rood staan.

Naast het ‘gezellige holiday-season’ gevoel is er altijd dat latente schuldgevoel aanwezig. Omdat je tijdens het kopen van al die kado’s keer op keer geconfronteerd wordt met De Uitverkoop. Voor mij is December boven alles de maand dat ik me eindelijk in bepaalde winkels waag, in de hoop dat ik het dit jaar wellicht kan betalen. Pragmatisch als ik ben, houd ik in een Excel sheet alle winkels bij waar ik tijdens deze Ultieme Dagen van Geluk heen wil. Elke stad heeft een andere startdatum, en binnen elke stad zijn er onderlinge verschillen tussen straten en zelfs winkels. Het is een vreselijk onoverzichtelijk proces wat overwonnen moet worden door perfectionistische planmatigheid. Als je dat NIET doet moet je genoegen nemen met de rommelhopen van 5 Euro per item, die over een paar weken overal liggen. Of je moet ‘gezegend’ zijn met extreem grote voeten of andere ledematen van buiten-proportionele-omvang. Die stukken blijven meestal ook tot Sint Juttemis liggen, omdat de gemiddelde Jodokus het niet past.

Het extreem-materialistische-oppervlakkige gedeelte van mijzelf daar gelaten, vraag ik me soms wel eens af waar we al die rotzooi toch voor nodig hebben? Over de hele wereld is December een maand dat iedereen zijn/haar creditcard laat vlammen als nooit te voren, begrijpt niemand waar die crisis zich toch verstopt, maar moeten we wel t/m April ‘pas op de plaats’ maken omdat we ons boekje zo te buiten zijn gegaan. En meestal niet eens alleen op het gebied van uitgaven, ook op het gebied van overmatige consumptie. Beter bekend als de Feestdagen-Kilootjes. December is een maand van excessen. Een maand waarin mensen allerhande principes en interne limieten overboord gooien. De consumptiemaatschappij op haar best.

Net op het moment dat ik voor mezelf besloten had niet meer mee te doen aan dit gestoorde gedrag, en trots was op het feit dat ik het licht had gezien, kreeg ik een mail binnen….

*** Pre-Sale bij Tod’s begint morgen***

Gdvdmm.

Het Nieuwe Vloeken

Dames en heren, na het Nieuwe Werken hebben we vanaf vandaag ook het Nieuwe Vloeken. Vanmorgen werd ik via het RTL 4 journaal geattendeerd op een nieuwe organisatie die af wil rekenen met het overmatig gebruik van vloeken en scheldwoorden. Dit om de verpaupering van de Nederlandse taal tegen te gaan. HetNieuweVloeken pleit voor het gebruik van scheldwoorden ‘uit de oude doos’. Deze zijn, naar hun mening, vaak ‘milder, spontaner en een stuk minder agressief’. Als echte woordenfanaat heb ik op de website van HetNieuweVloeken meteen de alfabetische vloeklijst gedownload. En ik moet eerlijk zeggen; er staan een paar parels tussen die nooit en te nimmer uit onze taal mogen verdwijnen! Laten we eens kijken wat het incorporeren van deze woorden doet met de kracht van een goede vloekzin:

‘Godverdomme, jij ongelofelijke klootzak. Je bent een vuile vieze leugenaar, je bent een lul. Fucking asshole!.’

Dit zou dan bijvoorbeeld omgevormd kunnen worden naar:

‘Potverdriedubbeltjes, jij ongelofelijke baggermuil. Je bent duivelsgebroed, je bent een naarling. Pierenpamper!’

De eerste vraag die ik hierbij heb is of de tweede zin voor de spreker in net zo veel bevrediging resulteert als de eerste. We weten allemaal hoe fijn en verlichtend het spuwen van je gal kan zijn. De tweede vraag is hoe de ontvangende persoon zal reageren op de tweede zin. Kruipt deze persoon bang en geschrokken in een hoekje, of ligt hij/zij gevouwen van het lachen op de vloer en ben jij totaal je doel voorbij geschoten? Bij nader inzien misschien toch niet zo handig, die nieuwe oude vloekwoorden. Niet handig, maar absoluut wel het onthouden waard! Je weet maar nooit wanneer ze van pas komen. Dit gezegd hebbende sluit ik me verder wel aan bij de achterliggende gedachte van HetNieuweVloeken, namelijk dat mensen niet zo makkelijk en met de meest vreselijke woorden uit hun slof moeten schieten. Dit bevestigd alleen maar dat je totaal niet in staat bent jezelf op een krachtige doch degelijke manier te uiten. En dat is pure onkunde.

Correctie mevrouw van Bijsterveldt

Minister van Bijsterveldt van Onderwijs wil graag dat ouders meer tijd vrijmaken voor het begeleiden van hun naar school gaande kinderen. Desnoods door minder te gaan werken. In principe zorgen de scholen voor de opleiding van de kinderen en de ouders voor het opvoeden en bijbrengen van normen en waarden. Dat deze twee het best toch hun recht komen in een geïntegreerd proces lijkt buiten kijf te staan. Maar of we hiervoor minder uren op de werkvloer moeten zijn…?
Gister las ik the Economist van deze week waar een Special Report in staat over vrouwen op de werkvloer. Rood aangelopen van schaamte zag ik de oordelende statistieken voorbijkomen: Maar liefst 60% van de Nederlandse vrouwen werkt minder dan 30 uur. Na ons komen de Britten, waar ‘maar’ 40% mee doet aan de Part Time Working Club. Hierna wordt het snel een stuk minder, vooral bij onze Scandinavische buren zijn de vrouwelijke full-timers eerder regel dan uitzondering. Moeten zij hier trots op zijn, en wij ons schamen? Ik denk van wel. Tenzij er aangetoond kan worden dat de kinderen in Nederland een stuk beter opgevoed worden, minder in de criminaliteit belanden en evenwichtiger in het leven staan. Dan heeft al dat moederende thuisblijven tenminste nog zin. Maar ik ben bang dat deze conclusie niet is getrokken, noch onderbouwd kan worden. Wat is er dan toch aan de hand met de Nederlandse vrouw? Is ze misschien gewoon lui? Verdient manlief al zoveel geld dat haar baan niet meer nodig is? Haalt ze meer genoegdoening uit thuis blijven met de kinderen dan het hebben van een baan en een leven voor zichzelf? Mij is het een raadsel. De negatieve kanten van een baan (de vroege wekker, de saaie manager etc.) staan nog steeds in schril contrast met de hele godganse dag thuis zitten. Liever 4/5 dagen per week een leuke baan met verantwoordelijkheden, dan 2 ochtenden ‘administratief medewerkster’ zijn en de rest van de week tot je ellebogen in de vuile was te staan. Toch is mijn mening kennelijk die van de minderheid. And on top of that worden we nu zelfs aangespoord om nog meer tijd met de kinderen bezig te zijn. Mevrouw van Bijsterveldt had dit wel wat voorzichtiger mogen formuleren. Zowel het bedrijfsleven als de mannen hadden hierin genoemd moeten worden. Mannen die, net als de vrouwen, hun steentje bijdragen in de opvoeding EN op school. En het bedrijfsleven dat dit niet alleen accepteert, maar ook stimuleert. Hogere participatie van mannen en grotere acceptatie van het bedrijfsleven gaan ervoor zorgen dat a) vrouwen (meer) kunnen (blijven) werken en b) kinderen meer aandacht krijgen en beter opgevoed worden. Zo komen we nog eens ergens! Ga niet die paar vrouwen die wel hard werken een schuldcomplex aan praten, hoe durf je? Straks kappen zij er ook nog mee. Dat beeld past toch totaal niet bij ons ‘vooruitstrevende’ Nederland?