Ik heb het eindelijk gedaan. De telefoon opgepakt en gebeld. Zonder nadenken, zonder twijfelen. Ik ga het gewoon doen. Het leven draait immers om risico’s nemen, toch? Op je bek durven gaan, en dat terwijl de hele wereld toekijkt. Bijvoorbeeld je haar laten knippen bij Kinky Kappers: Grote kans dat je met paarse spikes weer de deur uit gaat terwijl je om een gooische cut met coupe soleil hebt gevraagd. Of je laten inspireren door Lady Gaga en in combinaties verschijnen waar ons kikkerland de komende 100 jaar nog niet klaar voor is. Of mee doen aan The Voice kids. En dat je dan het vriendje van het zoontje van Marco Borsato bent, maar dat zelfs hij zich niet omdraait. ‘Putting yourself on the line’ noemen de Engelsen dat. Dus dat ga ik doen. Op die lijn zitten. Of eigenlijk liever ertussen. Er dan heel netjes met 120 km per uur over de ring van Amsterdam razen. Invoegen, uitvoegen, hellingsproef, fileparkeren en andere fratsen. Dat ik de hele wereld mee laat kijken is natuurlijk een keus. Al is er vrij weinig meer geheim te houden. Zodra ik het woord ‘rijles’ of ‘afrijden’ uitspreek houden mijn vrienden en familie standaard hun adem in. Behalve mijn moeder. Zij is al lang blij dat ik elke keer zak, want zo kan ik mezelf tenminste niet ‘in de prak rijden op de snelweg’. Thanks for the vote of confidence mom… Om het onderwerp verder op te blazen heb ik nu ook 35 collega’s die over mijn schouders meekijken. Mijn werk bestaat voor 70% uit het bezoeken van klanten. De eerste paar keer dat er een sleutel voor mijn ogen heen en weer geschud werd kon ik nog wel een excuus verzinnen. Maar na een paar weken begon men zich toch af te vragen waarom ik nooit achter het stuur wilde plaatsnemen. De reactie ‘ik laat me liever rijden’, maakte me nou niet bepaald populair. Dus heb ik schoorvoetend moeten toegeven dat ik nog geen rijbewijs had. Okee, ik was al 7 keer gezakt. De twee weken van schuine grappen, theorieboeken en krantenartikelen over ongelukken op mijn bureau liet ik maar over me heen komen. Het enige wapen dat je dan nog over hebt is zelfspot. Dat en eerlijk zijn, want dat werkt ONTWAPENEND. Mochten je collega’s nou echt van steen zijn, smeer dan wat blistex onder je ogen voor special effects.
Ik heb net een korte memo rondgestuurd waarin ik iedereen op de hoogte heb gesteld van het heugelijke feit dat ik opnieuw plaats ga nemen achter het stuur. De schouderklopjes, bloemen en taart zullen zo wel komen. Of anders op z’n minst als ik voor de 8e keer gezakt ben…
No comments:
Post a Comment