Kastanjepoppetjes

Omdat het zo fijn is om een meedenkend publiek te hebben, schrijf ik dit stukje ter ere van jou A.N. Haar tip voor een volgend stukje was kastanjepoppetjes. En hoe moeilijk het is, in deze tijd van het jaar, de natuurlijke drang om ze te maken, te negeren.

Twee weken geleden hadden we een prachtig herfstweekend in Amsterdam. Er stond een waterig zonnetje, de hemel was blauw en het was eigenlijk al net iets te koud. De lucht rook naar aarde, nat gras en rotte bladeren en fietsers om je heen begonnen al een rood neusje te krijgen. Terwijl ik door het Vonderpark slenterde, zag ik ze liggen op de grond. Kastanjes. Mooie, ronde, glanzende kastanjes. Ze deden me acuut denken aan de ‘herfstbak’ die je met de hele klas moest samenstellen op de basisschool. Wat een absolute toptijd was dat toch. ’s Ochtends werd je wakker gemaakt, je kleren lagen klaar, dubbele boterham met pindakaas als ontbijt. Op school moest je een beetje leuk meedoen, maar erg serieus was het nou ook weer niet. Ik weet nog dat ik uren bezig was mijn gum donkerblauw te kleuren met m’n vulpen. Ontiegelijke kliederbende. Spelen op het plein in de pauze, terwijl je het door je moeder geprepareerde lunchpakket rustig kon verorberen. Spelen ‘tussen-de-middag’ bij een vriendinnetje. Nadat je één boterham hartig en één boterham zoet op had. Na school een paar keer de tafel van 4 opdreunen, en weer verder spelen tot het Klokhuis om 6 uur. Knikkeren, flippo’s sparen, boomhutten bouwen, de jongens tikken de meisjes. Wat een glorieuze tijd van totale onverantwoordelijkheid en onwetendheid.

Kastanjes doen me denken aan regen, terwijl je binnen met warme choco zit. Op de bank, met je knuffel. Hangend op een kussen dat naar mama’s parfum ruikt. Telekids kijken. P en Trut van Villa Achterwerk. Sinterklaas die er bijna aankomt. Zwarte Piet die misschien wel heeft gezien dat jij je kleine zusje per ongeluk expres een mep gaf toen ze niet meteen je barbies terug gaf. Oops. Ik heb niks gedaan mam, echt niet hoor… Met opa en oma in het bos lopen en verstoppertje spelen. Plastic zakje met dropjes in je jaszak – voor onderweg - . Een Glorieuze Tijd.

Terwijl ik mijmerend doorgelopen ben is mijn blackberry alweer op volle toeren aan het knipperen. Oh ja, vriendin komt eten, moet boodschappen doen. Ook nog even langs postkantoor en stomerij. Shit, witte was zit al hele dag nat in de machine. Eigenlijk ook nog even hardlopen want word oud en verlept. Morgen alweer maandag. Om 6 uur opstaan, nog even studeren voor ubersaaie finance cursus en dan hele dag werken tot hersenpan wederom grauw en uitgewrongen aanvoelt. Uitgeput naar bed. Zonder verhaaltje.

Kom maar op met die kastanjes en de satéprikkers. Paar uur poppetjes prielen lijkt me heerlijk.