Als ZuidAs-er myself vind ik het laatste jaar veel herkenning in de vermakelijke verhalen van de Ladies Anonymous van www.zozuidas.nl. Het is altijd fijn om te weten dat er naast jou nog honderden andere jongelingen tegen dezelfde muur oplopen. Voelt toch weer wat minder eenzaam als je ‘s avonds in bed ligt te piekeren over de zin van het leven. Of, om het wat specifieker te maken, de zin van JOUW leven.
Het zal na mijn laatste post ‘Saai’ niet geheel als donderslag bij heldere hemel komen dat ik zit te spelen met de gedachte om van baan te wisselen. Nu heb ik het gevoel dat de meeste mensen daar altijd wel voor open staan, opportunistisch als we zijn. Zolang de woorden ‘salaris’ en ‘flink omhoog’ in dezelfde zin worden gebruikt gaan onze oortjes klapperen. Tenzij die twee worden verbonden door ‘gaat niet’, maar als dat de strekking van het pleidooi is haken we sowieso al af. Toch zijn er belangrijkere redenen om de stap naar een volgende baan op de baseren. Zoals geluk.
Net op het moment dat ik voor mezelf had bedacht dat ik toch echt maar eens met een coach moest gaan praten stond er op ZoZuidAs een verhaal over één van de schrijfsters die de droom had van een advocaten kantoor te switchen naar de reclame wereld. Wat een feest van herkenning was dat voor mij! Soul Sistah, ik zit precies in hetzelfde schuitje… Zo’n 10 jaar geleden ontbrak het mij aan moed, doorzettingsvermogen en fantasie om tegen mijn economisch opgeleide vader te zeggen ‘Paps, love you man, maar ik ga totaal een andere richting op dan jij’. In plaats daarvan koos ik braaf voor een studie International Business, deed een Master in Finance en pimpte mijn CV met allerhande glorieuze bezigheden. Het beeld was geschetst: ik zou ooit in een loeiend strakke Chanel outfit de wondere wereld van bankieren veroveren en die mannen eens laten zien wat ik allemaal in huis had. Jammer genoeg ben ik in dat proces totaal vergeten om mezelf af te vragen ‘goh, vind ik dit wel leuk?’. Met als gevolg dat ik nu al 2,5 jaar gevangen zit en mijn kleine teen schreeuwt om veranderingen naar een andere tak van sport. Na 1 jaar braaf overuren schrijven in een M&A team besloot ik de gok te wagen. Ik zou de PR wereld in gaan, voor een groot mode huis gaan werken, account manager van Zwitsal worden, of iets in die richting. Jullie merken dat dit nog redelijk uiteenlopende voorbeelden zijn, waarschijnlijk omdat ik voor het eerst mijn fantasie de vrije loop liet gaan.
De buitenwereld reageerde nou niet bepaald zoals verwacht, of gehoopt. Ik was te eenzijdig opgeleid, had alleen praktijk ervaring in de bankensector, en kon niet aantonen een commercieel of marketing technisch sterk persoon te zijn. Het feit dat ik ondanks alle van-te-voren-wel-bekende tegens daar alsnog mezelf fanatiek probeerde te verkopen telde niet mee. Met hangende pootjes ben ik afgedropen en omdat ik toch echt toe was aan verandering ben ik maar voor de volgende laffe baan in Finance World gegaan. Nu, 2 jaar later, zit ik weer op hetzelfde punt.
De vraag van mijn coach, na dit hele verhaal aangehoord te hebben, was: ‘Hoe voel je je hierbij? Probeer eens één van de 4 B’s (blij, boos, bang, bedroefd). Wat ik voel is bedroefdheid. Kennelijk is het niet mogelijk om met een goed stel hersenen te komen waar je wilt. Kennelijk ben je gedwongen zeer cruciale keuzes te maken op een leeftijd dat je nog met totaal andere dingen bezig bent. Kennelijk bepalen de eerste 3-5 jaar dat je werkt, de tientallen opeenvolgende jaren tot je 65e. Waarom is mij dit nooit verteld?! Het zal wel weer mijn ultieme naïviteit zijn, bedroevend is het wel.
Maar goed! We laten onze kop niet hangen. Elke ster aan de top is wel eens afgewezen. Daar leer je van, wordt je hard van, je wordt sterker en groeit als volwassen persoon etc. Kortom, ik ga opnieuw proberen een ander pad in te slaan. Met mijn coach in de arm zal deze tijger eens even laten zien dat ik single-handedly een veel betere reclame kan bedenken voor Swiffer dan die inspiratieloze rotzooi die er nu langs komt.
Hallelujah, Praise tha Lord!
No comments:
Post a Comment