Trouwen. Wat vinden we daar nou eigenlijk van? En waar is deze mening op gebaseerd? We kunnen ons allemaal de serie ‘Married... with Children’ nog wel herinneren. Een mooie tijd waarin Al Bundy the ‘average american dad’ vertegenwoordigde en Christina Appelgate nog een redelijk onbekende puber was, pre-borstvergroting. Voor de Theme Song van de serie had men gekozen voor ‘Love & Marriage’ van Frank Sinatra. Lets try to remember the tunes, shall we?:
Love and marriage, love and marriage
Go together like a horse and carriage
This I tell you brother
You can't have one without the other
Love and marriage, love and marriage
It's an institute you can't disparage
Ask the local gentry
And they will say it's elementary
Oh ja! Het deuntje zal in 9 van de 10 gevallen weer omhoog komen, maar kijk nog eens goed naar de tekst. Kunnen we ons daar nog in vinden? Of voelt het net zo oud en stoffig als je oma’s wandtapijten? Grote kans dat het die laatste is. En toch speelt ‘trouwen’ nog steeds een grote rol. Iedereen heeft er in ieder geval een mening over. Zo heb ik vriendinnen die het HEEL graag willen, maar er zitten er zeker ook een paar tussen voor wie het niet per se hoeft. En als het dan echt moet, willen ze wel gewoon in een simpele outfit trouwen. Iets groens of zo. Niet zo’n vlambare taart-jurk. Gewoon simpel, geen poespas, lekker Nederlands. De Britse zigeunerfamilies van My Big Fat Gypsy Wedding zullen geschokt reageren.
Goed, we spelen dus in ieder geval met de gedachte. Hoe staat het met de statistieken?
Op internet vertelt www.cijfers.net ons dat er in Nederland jaarlijks ongeveer 73.000 huwelijken gesloten worden, daarvan eindigt zo’n 34 % in een echtscheiding. Nederlanders hebben ook wat langer de tijd nodig eer zij ervoor kiezen in het huwelijksbootje te stappen – al dan niet met reddingsvest, beter bekend als Huwelijkse Voorwaarden -. Zo zijn mannen gemiddeld 37, en vrouwen gemiddeld 33 jaar wanneer ze trouwen. Na de witte broods weken begint de wedstrijd; wie houdt die het langste vol? Binnen 1 jaar loopt 0.26% van de huwelijken stuk, en daarna gaat dit percentage alleen nog maar omhoog. In jaar 5 van Marital Bliss vliegen hubby & wife elkaar al regelmatig in het haar, en dit resulteert in een scheidingspercentage van 6%. Als je het voorbij de 5-jaars hurdle rate hebt gehaald kan je jammer genoeg niet achterover ploffen en je voetjes op de koffietafel gooien. Het gemiddelde huwelijk duurt namelijk (maar) 14 jaar. Kortom: The show must go on!!! Neem je vooral goed voor niet in 1 van de 3 valkuilen te stappen - gebrek aan aandacht, gebrek aan communicatie, ontrouw - en je hebt misschien nog een kleine kans om te voldoen aan de laatste vow ‘till death do us part’.
Persoonlijk zit ik nog net onder de gemiddelde leeftijd waarop mijn lotgenoten al dan niet zullen besluiten te trouwen. Maar het begint al te rommelen. Zo heb ik nu al 3 huwelijken afgelopen in de luttele tijd van 5 maanden. Deze frequentie zal in de komende jaren alleen maar omhoog gaan. En begrijp me niet verkeerd, I’m loving it. Ik geloof, geheel tegen beter weten en www.cijfers.net in, dat er nog zoiets bestaat als ‘happily ever after’. Na-tuur-lijk heb ik stiekem al allerhande scenario’s op de plank liggen. Ook voor mijn omgeving is dit geen verassing. Vriendin M heeft al aangeboden ooit ceremoniemeester te zijn. Temeer – en dit zijn haar woorden – omdat ze weet wat voor Terror Bride ik zal zijn, en dat zij waarschijnlijk de enige in mijn vriendenkring is die bijkomende stress & frustratie aankan. Thanks M, I appreciate it babe.
En toch en toch en toch, zie ik mensen van mijn leeftijd al vaak in zak en as zitten. Getrouwd of niet, samenwonend, whatever. De een is 7 jaar samen, de ander een paar maanden. Zonder alle poespas, contracten, strikken en cliche’s waar relaties aan onderhevig zijn is er eigenlijk maar 1 vraag: Heb je de kracht en neem je de moeite om elkaar jaar in jaar uit bij te houden? De crux zit ‘m in het werkwoord ‘houden’. Kan je, door middel van elkaar bijhouden, elkaar onderhouden (in emotionele zin), het met elkaar uithouden, uiteindelijk je relatie/huwelijk volhouden? Het werkwoord ‘houden’ heeft een stilstaande connotatie, alsof er geen vooruitgang in zit. En dat willen we nou juist wel. We willen veranderen, vooruit, sneller, betere versies van onszelf worden. En we vergeten de ander daarbij te betrekken. Dat is de reden dat we elkaar uit het oog verliezen. Dat, en gemakzucht om hier iets aan te veranderen. Herken je jezelf hierin, dan zou ik dat huwelijksbootje nog maar even opgevouwen in de schuur laten liggen.
No comments:
Post a Comment